Για πολλούς Αμερικανούς, το δικαίωμα ψήφου δεν έχει κατοχυρωθεί ποτέ. Το δικαίωμα όλων των πολιτών να ψηφίζουν δεν κατοχυρώνεται ρητά στο Σύνταγμά μας και έχει στερηθεί σε διάφορες ομάδες σε όλη την ιστορία μας: το Σύνταγμα επέτρεπε στα κράτη να αρνούνται στους πολίτες το δικαίωμα ψήφου βάσει φυλής και φύλου, αποκλεισμούς όπως διαδικαστικοί Οι νόμοι στόχευαν τους μετανάστες στο Βορρά και οι απαιτήσεις αλφαβητισμού αποδυνάμωσαν τους μαύρους ψηφοφόρους στο Νότο. Καμία περιοχή των ΗΠΑ δεν έχει εξαιρεθεί από αυτήν την ιστορία. Η καθολική ψηφοφορία είναι ένα δημοκρατικό ιδανικό πάνω στο οποίο δεν θεμελιώθηκε το έθνος μας και για το οποίο αγωνιζόμαστε ακόμα.[1]

Και σήμερα αμφισβητείται ιδιαίτερα. Από τις εκλογές του 2010, δεκατρείς πολιτείες έχουν θεσπίσει νόμους που περιορίζουν την εγγραφή ψηφοφόρων, οκτώ έχουν περικόψει την πρόωρη ψηφοφορία και δεκαπέντε έχουν θεσπίσει περιοριστικούς νόμους για την ταυτότητα ψηφοφόρων – όλες οι πολιτικές που καταστέλλουν τις ψήφους των περιθωριοποιημένων ομάδων και βασίζονται στα υπάρχοντα εμπόδια στη συμμετοχή των ψηφοφόρων.[2][3] Για παράδειγμα, οι πολιτείες σε ολόκληρο τον χάρτη, συμπεριλαμβανομένης της Μασαχουσέτης, συνεχίζουν να αρνούνται στους φυλακισμένους που εκτελούν ποινές για κακούργημα το δικαίωμα ψήφου, επηρεάζοντας δυσανάλογα τις έγχρωμες κοινότητες. Είτε με ρητούς νόμους είτε με θεσμοθετημένα εμπόδια στη συμμετοχή, οι επίδοξοι συμμετέχοντες στη δημοκρατία μας στερούνται δικαιώματος.

Η προθεσμία εγγραφής των 20 ημερών της Μασαχουσέτης είναι ένα από αυτά τα εμπόδια και είναι καιρός να την καταργήσουμε.

Το ίδιο πιστεύει και η Maura Healey. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Μασαχουσέτης ήταν ένας από τους πολλούς που κατέθεσαν ενώπιον της Εκλογικής Επιτροπής Νόμων την περασμένη Πέμπτη, 20 Ιουνίου^ου να καταργηθεί αυτή η ημερομηνία προθεσμίας με τη θέσπιση Εγγραφών την ημέρα των εκλογών. «Το δικαίωμα ψήφου είναι πολιτικά δικαιώματα», είπε ο Γενικός Εισαγγελέας, και «πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε τα εμπόδια στη συμμετοχή στις εκλογές μας και να διασφαλίσουμε ότι το ψηφοδέλτιο είναι πλήρως προσβάσιμο σε όλους τους δικαιούχους ψηφοφόρους».

Πολλά άλλα άτομα και ομάδες επανέλαβαν αυτό το κάλεσμα για βελτίωση της πρόσβασης στο ψηφοδέλτιο και τόνισαν τους διάφορους τρόπους με τους οποίους η προθεσμία εγγραφής της Κοινοπολιτείας επιδεινώνει την ιστορία της πολιτικής ανισότητας του έθνους μας. Σε γραπτή μαρτυρία, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου George Washington Elizabeth Rigby επέστησε την προσοχή στο χάσμα εισοδήματος στη συμμετοχή των ψηφοφόρων. Από το 2014, «οι πιο πλούσιοι Αμερικανοί έχουν περισσότερες από 65 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να ψηφίσουν από τους πολίτες χαμηλού εισοδήματος». Η έρευνα του Rigby δείχνει ότι «Η εγγραφή στην Ημέρα των Εκλογών είναι η κύρια στρατηγική που έχουν τα κράτη για να βοηθήσουν στην εξάλειψη του φραγμού εγγραφής, στη μείωση της μεροληψίας εισοδήματος στην ψηφοφορία και στην ενίσχυση της συμμετοχής στις εκλογές από κοινότητες χαμηλού εισοδήματος». Εν ολίγοις, το EDR, μπορεί να «κάνει τη συμμετοχή στις εκλογές πιο ισότιμη και να διασφαλίσει ότι οι Αμερικανοί με χαμηλό εισόδημα έχουν φωνή στη δημοκρατία μας».

Το χάσμα συμμετοχής – σε μεγάλο βαθμό προϊόν ιστορικών ανισοτήτων και φραγμών στη συμμετοχή όπως η προθεσμία εγγραφής – δεν περιορίζεται στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Το Rahsaan Hall του ACLU τόνισε ότι τα άτομα που στερούνται το δικαίωμα ψήφου λόγω της προθεσμίας εγγραφής είναι «ενοικιαστές που έχουν μετακομίσει πρόσφατα, άτομα που εργάζονται σε πολλές θέσεις εργασίας, άτομα με αναπηρία και άτομα με λιγότερο αξιόπιστη μεταφορά», πράγμα που σημαίνει ότι η προθεσμία είναι «σίγουρα ζήτημα φυλετικής ισότητας».

Αλλά η προθεσμία εγγραφής κάνει περισσότερα από το να στερήσει το δικαίωμα όσων τη χάσουν. Αναγκάζει επίσης τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους με κοινά λάθη στην εγγραφή τους να ψηφίσουν προσωρινά – ψηφοδέλτια που συχνά δεν καταμετρώνται και δημιουργούν πρόσθετο έργο για τους εκλογικούς υπαλλήλους. Η EDR, ωστόσο, μειώνει δραματικά την ανάγκη για προσωρινές κάλπες, επιτρέποντας στους ανθρώπους να διορθώνουν λάθη κατά την εγγραφή τους στις κάλπες. Στην Αϊόβα, για παράδειγμα, η χρήση προσωρινών ψηφοδελτίων μειώθηκε από 15.000 σε 5.000 μετά την εφαρμογή του EDR – μείωση 67%. [4]

Ο καθηγητής Joseph Anthony του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα επίσης υπέβαλε γραπτή μαρτυρία για το σημείο αυτό. «Το EDR», έγραψε, «ενεργεί ως απλή διασφάλιση σε ένα σύστημα όπου συμβαίνουν ανθρώπινα, διοικητικά λάθη». Το 2018, για παράδειγμα, «πάνω από 100.000 ψηφοφόροι δεν εμφανίστηκαν στους τοπικούς καταλόγους εγγραφής ψηφοφόρων λόγω «λάθους εκτύπωσης». Αυτοί οι ψηφοφόροι μπορούσαν να εγγραφούν και να ψηφίσουν, ωστόσο, λόγω ενός νόμου της πολιτείας που επέτρεπε μια μορφή εγγραφής ψηφοφόρων την ίδια ημέρα». Έτσι, το EDR παρέχει ένα «ασφαλές» έναντι ζητημάτων ή απειλών για την ακρίβεια των καταλόγων εγγραφής, επιτρέποντας σε όλους τους δικαιούχους ψηφοφόρους να εγγραφούν ή να επανεγγραφούν και να ψηφίσουν που θα μετρήσει. Και μειώνοντας την ανάγκη για προσωρινή ψηφοφορία, η EDR κάνει τις εκλογές ευκολότερες στη διαχείριση και πιο οικονομικά.

Όταν ένας επιλέξιμος, εγγεγραμμένος ψηφοφόρος φθάνει στις κάλπες μόνο για να ανακαλύψει σφάλματα στην εγγραφή του ή ότι έχει απαλειφθεί από τους καταλόγους, αυτό δεν είναι μόνο θέμα κόστους. Σε μια ισχυρή και βιώσιμη δημοκρατία, κανένας δικαιούχος ψηφοφόρος δεν πρέπει να αποστρέφεται ή να ανησυχεί ότι η φωνή του δεν θα μετρηθεί. Είναι αρκετά δύσκολο για πολλούς να προσέλθουν στις κάλπες, να αισθάνονται ότι η ψήφος τους έχει σημασία και να πιστεύουν ότι η συλλογική μας κυβέρνηση λειτουργεί για αυτούς. Αυτός ο αποστρεφόμενος ψηφοφόρος, με απλά λόγια, είναι λιγότερο πιθανό να επιστρέψει.

Έτσι, οποιοδήποτε δεδομένο εμπόδιο στη συμμετοχή ή αρνητική εμπειρία στις κάλπες έχει αντίκτυπο που εκτείνεται πέρα από την ικανότητα ενός ατόμου να ψηφίσει σε κάθε δεδομένη εκλογή. Οι ερευνητές της πολιτικής επιστήμης που έχουν παραπονεθεί εδώ και καιρό για τη μείωση της πολιτικής συμμετοχής και της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά τονίζουν ότι η συμμετοχή είναι κανόνας. Αυτό σημαίνει ότι η ικανότητα ενός ψηφοφόρου να ψηφίσει και η εμπειρία του στην κάλπη θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται αυτός ο ψηφοφόρος στη δημοκρατία μας με άλλους τρόπους – εάν θα διαβάσει μια τοπική εφημερίδα ή θα παρευρεθεί σε μια κοινοτική συνεδρίαση και αν θα ενεργήσει και θα αισθανθεί επενδύσει στο κοινό καλό.[5]

Και σημαίνει επίσης ότι τα άτομα είναι πιο πιθανό να κάνουν ό,τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι και ό,τι αντιλαμβάνονται ότι οι άλλοι περιμένουν από αυτούς – επομένως οποιαδήποτε πολιτική συμμετοχή ή έλλειψη των Αμερικανών επηρεάζει τη συμμετοχή ολόκληρης της κοινότητάς τους. [6] Ένας ψηφοφόρος που αποστρέφεται μπορεί να σημαίνει ότι ούτε αυτός ο ψηφοφόρος ούτε μέλη της κοινότητάς τους θα συμμετάσχουν και θα επενδύσουν στην κοινή μας δημοκρατία.

Έτσι, η προθεσμία εγγραφής στη Μασαχουσέτη δεν αφορά μόνο εκείνους τους μεμονωμένους ψηφοφόρους που απορρίπτει. αφορά ολόκληρες τις κοινότητές τους που χρειάζονται φωνή και εκπροσώπηση, και έχει να κάνει με την αποκατάσταση των κύκλων ανισότητας στην Αμερική. [7]

Πρέπει να περάσουμε την εγγραφή της ημέρας των εκλογών στη Μασαχουσέτη. Η κρίση της ανισότητας, της απάθειας και του ατομικισμού στην αμερικανική δημοκρατία είναι πολύ μεγάλη – πρέπει να απωθήσουμε τη διάβρωση των δημοκρατικών μας θεσμών και να αγωνιστούμε για να δημιουργήσουμε το είδος της συμμετοχικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για την οποία έχουμε μιλήσει εδώ και καιρό στην Κοινοπολιτεία, αλλά δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ. Η Μασαχουσέτη έχει κερδίσει τον τίτλο της «λίκνου της δημοκρατίας» με πολλούς τρόπους σε όλη την ιστορία. Για παράδειγμα, το 1778 οι Bay Staters ήταν μερικοί από τους λίγους που απέρριψαν τους φυλετικούς αποκλεισμούς και τα προσόντα ιδιοκτησίας για δικαίωμα ψήφου.[8] Αλλά γνωρίζουμε σήμερα ότι αυτό δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει συζήτηση – το δικαίωμα όλων των πολιτών να ψηφίζουν σε μια δημοκρατία πρέπει να είναι δεδομένο. Και επειδή δεν είναι, είναι επιτακτική ανάγκη να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το προστατεύσουμε. Πρέπει να οδηγήσουμε αυτό το δημοκρατικό κίνημα που είναι, όπως Έγραψε στην κατάθεσή της η Frances Moore Lappé, «κάνοντας σημαντικά βήματα για την αποκατάσταση της ιστορίας της καταστολής των ψηφοφόρων του έθνους μας και την ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών».

[1] Δείτε τον Alex Keyssar, Το δικαίωμα ψήφου: Η αμφισβητούμενη ιστορία της δημοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες (Βασικά Βιβλία, 2009).

[2] New Voting Restrictions in America, Brennan Center for Justice (2019). https://www.brennancenter.org/new-voting-restrictions-america

[3] Ντάνιελ Σμιθ, «Όταν η Φλόριντα απέσυρε την πρόωρη ψηφοφορία, οι μειονότητες επηρεάστηκαν ιδιαίτερα». https://scholars.org/brief/when-florida-rolled-back-early-voting-minorities-were-especially-affected

[4] Εκατομμύρια πάνε στις κάλπες, Demos: https://www.demos.org/policy-briefs/millions-polls-same-day-registration

[5] Δείτε τον Robert Putnam, Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community (Simon & Schuster, 2000).

[6] Άλαν Γκέρμπερ και Τοντ Ρότζερς, "Περιγραφικά κοινωνικά πρότυπα και κίνητρο για ψήφο: Όλοι ψηφίζουν και έτσι πρέπει και εσείς.» The Journal of Politics 71, αρ. 1 (2009): 178-191.

[7] Joe Soss, «Πώς το βαρύ σύστημα φυλακών και επιτήρησης της Αμερικής απειλεί την εμπιστοσύνη των πολιτών και τη δημοκρατία». https://scholars.org/brief/how-americas-engorged-prison-and-surveillance-system-threatens-civic-trust-and-democracy

[8] Αν και το επικυρωμένο κρατικό σύνταγμα θα διατηρήσει τελικά τις απαιτήσεις ιδιοκτησίας.