Το άρθρο 1 του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών δίνει στις πολιτείες την εξουσία να επιβλέπουν τις ομοσπονδιακές εκλογές. Αν και οι ομοσπονδιακοί νόμοι και οι συνταγματικές τροποποιήσεις περιγράφουν ορισμένα πρότυπα για τη διαχείριση των εκλογών, οι περισσότεροι εκλογικοί νόμοι επαφίονται στις πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις.^[1] Ενώ αυτό το σύστημα φεντεραλισμού υπήρξε πηγή δύναμης για τη δημοκρατία μας, επέτρεψε επίσης στις πολιτείες να εγκρίνουν εκλογικούς νόμους που έχουν στερήσει το δικαίωμα ψήφου σε εκατομμύρια ανθρώπους. Μέχρι τη δεκαετία του 1940, επέτρεπε στα κράτη να διατηρήσουν de jure φυλετικοί περιορισμοί στην ψηφοφορία, όπως το White Primary του Νότου, που απαγόρευε στους μη λευκούς ψηφοφόρους να συμμετάσχουν στις προκριματικές εκλογές. Και μέχρι το 1965, επέτρεπε στα κράτη να τηρούν στην πραγματικότητα εμπόδια στη συμμετοχή, όπως «δημοσιολογικοί φόροι, τεστ αλφαβητισμού, απαιτήσεις διαμονής και επαχθείς διαδικασίες εγγραφής» που «χρησιμοποιούσαν τη μείωση των ευκαιριών ψήφου των μαύρων».^[2] Ακόμα και σήμερα, το σύστημά μας του φεντεραλισμού επιτρέπει στα κράτη να εγκρίνουν εκλογικούς νόμους που περιορίζουν την πρόσβαση στο ψηφοδέλτιο και στερούν δυσανάλογα τις μειονοτικές κοινότητες.^[3] Ωστόσο, το άρθρο 1 επιτρέπει στα κράτη να ενεργούν ως «εργαστήρια δημοκρατίας» και να πειραματίζονται με διαφορετικούς εκλογικούς νόμους που μπορούν να ενισχύσουν τη συμμετοχή και να μειώσουν την πολιτική ανισότητα που το ίδιο το σύστημα βοήθησε στη δημιουργία.

Οι πολιτικές εγγραφής ψηφοφόρων είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτού του είδους πειραματισμού. Το 2015, το Όρεγκον έγινε η πρώτη πολιτεία που εφάρμοσε την Αυτόματη Εγγραφή ψηφοφόρων, μια καινοτόμο πολιτική που επιχειρεί να αλλάξει την εγγραφή ψηφοφόρων σε κυβερνητικούς φορείς, όπως το Τμήμα Μηχανοκίνητων Οχημάτων, από σύστημα opt-in σε σύστημα opt-out. Σε πολιτείες χωρίς AVR – ή πολιτείες «opt-in» – οι δικαιούχοι πολίτες μπορούν να εγγραφούν για να ψηφίσουν στο DMV αφιερώνοντας χρόνο για να ζητήσουν και να συμπληρώσουν μια φόρμα εγγραφής ψηφοφόρων. Ωστόσο, τα κράτη ήταν ασυνεπή όσον αφορά τη διασφάλιση ότι οι επιλέξιμοι πολίτες έχουν αυτήν την ευκαιρία. Μια μελέτη του 2014 από το The Pew Charitable Trusts κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σχεδόν καμία πολιτεία δεν μπορούσε να «τεκμηριώσει τον βαθμό στον οποίο τα πρακτορεία αυτοκινήτων τους πρόσφεραν στους πολίτες την ευκαιρία να εγγραφούν για να ψηφίσουν ή να ενημερώσουν την εγγραφή τους». Και πολλοί άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται αυτή την ευκαιρία, καθώς θέλουν να ελαχιστοποιήσουν τον χρόνο που αφιερώνουν στο DMV. Η αυτόματη εγγραφή ψηφοφόρων επιχειρεί να διορθώσει αυτά τα προβλήματα ενσωματώνοντας την εγγραφή ψηφοφόρων στο DMV σε άλλες συναλλαγές. Σε πολιτείες με AVR – ή πολιτείες “opt-out” – οι πολίτες είναι επιλέξιμοι αυτομάτως είναι εγγεγραμμένοι για να ψηφίσουν, εκτός και αν αρνηθούν, όποτε αλληλεπιδρούν με το DMV ή άλλη κρατική υπηρεσία που πληροί τις προϋποθέσεις.

Αυτή η πολιτική έχει ουσιαστικά αυξήσει τα ποσοστά εγγραφής στο Όρεγκον, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό επειδή η εγγραφή – ένα διοικητικό εμπόδιο που «αναπτύχθηκε το 1800 ως εργαλείο για την καταστολή της ψήφου από μειονοτικές ομάδες και μετανάστες».[4] – κράτησε περίπου 3,6 εκατομμύρια πολίτες από το να ψηφίσουν στις εκλογές του 2018.^[5] Το πιο σημαντικό, η πολιτική αύξησε τα ποσοστά εγγραφής μεταξύ των ομάδων των οποίων η εγγραφή φωνής αναπτύχθηκε για να καταστείλει.^[6] Στον απόηχο του προγράμματος AVR του Όρεγκον, περισσότερες πολιτείες έχουν αναλάβει προσπάθειες για την εφαρμογή της πολιτικής. Μέχρι σήμερα, 16 πολιτείες και η περιφέρεια της Κολούμπια έχουν υιοθετήσει το AVR.^[7] Ωστόσο, τα κράτη έχουν εφαρμόσει διαφορετικές εκδόσεις του AVR. Αυτός ο πειραματισμός με διαφορετικά μοντέλα AVR αποτελεί παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο τα κράτη μπορούν να λειτουργήσουν ως «εργαστήρια δημοκρατίας» και καταδεικνύει τι μπορεί να είναι ο φεντεραλισμός στα καλύτερά του: ένα σύστημα που επιτρέπει στα κράτη να σχεδιάζουν και να δοκιμάζουν λύσεις για την αποκατάσταση της ιστορίας του έθνους μας για την αφαίρεση του δικαιώματος των πολιτών του.

Αλλά πολλά από τα κράτη που έχουν εφαρμόσει το AVR αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν σε αυτό το ιδανικό.

Κάθε εργαστήριο χρειάζεται δεδομένα για να δοκιμάσει τα πειράματά του. Προκειμένου να αξιολογηθεί το πρόγραμμα AVR κάθε πολιτείας και να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών μοντέλων, οι πολιτείες πρέπει (1) να παρέχουν λεπτομερείς περιγραφές των προγραμμάτων AVR τους (2) να συλλέγουν δεδομένα για τα προγράμματα AVR τους με οργανωμένο και ομοιόμορφο τρόπο και (3) να κάνουν όλα αυτά πληροφορίες διαθέσιμες στο κοινό. Από τις 16 πολιτείες που έχουν υιοθετήσει το AVR, μόνο τρεις - το Όρεγκον, η Αλάσκα και η Καλιφόρνια - παρέχουν λεπτομερείς περιγραφές των προγραμμάτων AVR στους ιστότοπούς τους. Από τις εννέα πολιτείες που χρησιμοποιούν AVR για τουλάχιστον ένα χρόνο, το Όρεγκον και η Καλιφόρνια είναι οι μόνες πολιτείες που έχουν δημοσιεύσει λεπτομερείς αναφορές δεδομένων για τα προγράμματά τους AVR. Ορισμένες πολιτείες δεν παρακολουθούν καθόλου δεδομένα AVR. Αυτή η έλλειψη δεδομένων καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την αξιολόγηση διαφορετικών μοντέλων AVR. Κανένας ερευνητής - είτε σε εργαστήριο είτε στο πεδίο - δεν μπορεί να κατανοήσει το αποτέλεσμα και τις επιπτώσεις ενός πειράματος χωρίς τη συλλογή δεδομένων. Με τον ίδιο τρόπο που ένας γιατρός δεν μπορεί να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα μιας θεραπείας χωρίς να παρακολουθεί τα ζωτικά στοιχεία και τα συμπτώματα ενός ασθενούς, ένας υπεύθυνος χάραξης πολιτικής δεν μπορεί να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα του AVR χωρίς να παρακολουθεί τον αντίκτυπό του στα ποσοστά εγγραφής και τη συμμετοχή των ψηφοφόρων.

Ένας σημαντικός τρόπος μέτρησης της αποτελεσματικότητας του AVR είναι συγκρίνοντας τα ποσοστά στα οποία οι επιλέξιμοι πολίτες επιλέγουν να μην εγγραφούν. Είναι αρκετά απλό: όσο χαμηλότερο είναι το ποσοστό εξαίρεσης, τόσο υψηλότερο είναι το ποσοστό εγγραφής και τόσο πιο ακριβή είναι τα αρχεία εγγραφής ψηφοφόρων της πολιτείας. Με την πάροδο του χρόνου, υψηλότερο ποσοστό εγγραφής σημαίνει μεγαλύτερη συμμετοχή. Ωστόσο, ορισμένες πολιτείες δεν παρακολουθούν τα ποσοστά εξαίρεσης και εκείνα που παρακολουθούν είναι ασυνεπή στον τρόπο με τον οποίο τα καταγράφουν. Τα ποσοστά εξαίρεσης μπορεί να περιλαμβάνουν μη πολίτες σε μια πολιτεία, αλλά να τους αποκλείουν σε μια άλλη. Χωρίς δημόσια προσβάσιμα και συνεπή δεδομένα για το AVR – όπως τα ποσοστά εξαίρεσης – οι ερευνητές, οι επαγγελματίες πολιτικής και οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να μάθουν από τις πολιτείες που έχουν πειραματιστεί με το AVR. Περιορίζονται στην ικανότητά τους να καθορίσουν ποιο μοντέλο AVR θα λειτουργήσει καλύτερα σε άλλες πολιτείες και σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Το σύστημα του φεντεραλισμού μας επέτρεψε στα κράτη να εφαρμόσουν πολιτικές που επιδεινώνουν την ανισότητα και εμποδίζουν τη δημοκρατία μας. Αλλά επιτρέπει επίσης στα κράτη να εισαγάγουν και να δοκιμάσουν καινοτόμες πολιτικές που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν μπροστά ως έθνος. Το πέρασμα του AVR από το Όρεγκον το 2016 είναι ένα τέλειο παράδειγμα. Από τότε, πολλές πολιτείες έχουν εφαρμόσει διαφορετικά μοντέλα AVR σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν ότι όλοι οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν στις εκλογές μας. Για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί καλύτερα το AVR και για να γίνουν λεπτομερείς συγκρίσεις μεταξύ αυτών των μοντέλων, τα κράτη πρέπει να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την αξιολόγηση και τη δημοσιοποίηση της αποτελεσματικότητας των προγραμμάτων AVR. Τα κράτη έχουν την ευθύνη να διασφαλίζουν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζουν παράγουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Ως «εργαστήρια δημοκρατίας», πρέπει να συλλέγουν και να δημοσιεύουν δεδομένα που θα επιτρέψουν στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να καθορίσουν ποια μορφή AVR θα κάνει τη δημοκρατία της χώρας μας όσο το δυνατόν πιο δίκαιη και συμμετοχική.

^[1] https://www.usa.gov/voting-laws

^[2] Φράγκα, Μπερνάρ. Το Κενό Συμμετοχής (Cambridge University Press, 2018): 30-32.

^[3] https://fivethirtyeight.com/features/what-we-know-about-voter-id-laws/

[4] Φράγκα, Μπερνάρ. Το Κενό Συμμετοχής (Cambridge University Press, 2018): 49.

^[5] https://www.nonprofitvote.org/bureaucracy-voter-registration-prevents-millions-voting/

^[6]https://www.americanprogress.org/issues/democracy/reports/2017/06/07/433677/votes-automatic-voter-registration/

^[7] https://www.brennancenter.org/analysis/automatic-voter-registration