Wąska, konserwatywna większość 4 do 3 w Sądzie Najwyższym stanu Wisconsin wydała w zeszłym tygodniu głęboko wadliwy i całkowicie błędny decyzja odnośnie kryteriów, które, jak twierdzi, wykorzysta, aby określić, jak będą wyglądać mapy okręgów wyborczych stanowych i kongresowych Wisconsin przez następne dziesięć lat. Proces ponownego podziału okręgów wyborczych w 2021 r. trafił do sądu najwyższego stanu po tym, jak gubernator. Tony Evers zawetował nadmiernie stronnicze, skrajnie nierównomiernie rozplanowane mapy wyborcze, które w zeszłym miesiącu zostały przegłosowane w kontrolowanym przez Republikanów parlamencie Wisconsin, nie uzyskując ani jednego głosu Demokratów.

Mapy Partii Republikańskiej, sporządzone w tajemnicy, bez praktycznie żadnego udziału opinii publicznej i bez udziału choćby jednej osoby (oprócz przewodniczącego Zgromadzenia) Robin Vos i lider większości w Senacie Stanowym Devin LeMahieu) wypowiadających się lub rejestrujących się na poparcie ich działań na publicznym przesłuchaniu 28 października, stanowią zaktualizowaną wersję map uchwalonych przez Republikanów w 2011 r., kiedy to dopuścili się najbardziej ekstremalnego i stronniczego gerrymanderingu w kraju tamtego roku.

Konserwatywna większość Sądu Najwyższego stanu Wisconsin wydała w zeszłym tygodniu „opinię”, która była głęboko wadliwa i nielogicznie uzasadniona — to dzieło skrajnie prawicowego sędziego Rebecca Bradley, którego całkowicie wymyślona koncepcja „najmniejszej zmiany” jako podstawy do orzekania o mapach głosowania stanowych organów ustawodawczych i kongresowych nie ma żadnej uzasadnionej podstawy ani w prawie, ani w logice. Sprzeciwiający się postępowy wymiar sprawiedliwości Rebecca Dallet wskazała, że „żaden sąd w Wisconsin, stanowy czy federalny, nigdy nie przyjął podejścia najmniejszych zmian”. Kontynuowała, mówiąc: „Zasada najmniejszych zmian nie znajduje się nigdzie w konstytucjach Wisconsin ani USA”. Innymi słowy, Rebecca Bradley wymyśliła zupełnie nową koncepcję po prostu po to, aby poprzeć radykalnie zróżnicowane mapy okręgów wyborczych, na których przeważali Republikanie.

Bradley całkowicie błędnie zinterpretował również decyzję większości Sądu Najwyższego USA sprzed trzech lat w sprawie Rucho kontra Common Cause w którym Prezes Sądu Najwyższego Jan Roberts zasadniczo „przerzucił” partyzanckie gerrymandering na stany, ponieważ nie chciał, aby sądy federalne odgrywały tak ważną rolę w sprawach dotyczących ponownego podziału okręgów wyborczych. Ale Bradley wyraził w zeszłym tygodniu opinię, że Sąd Najwyższy Wisconsin nie powinien brać pod uwagę skrajnej partyjności przy rozstrzyganiu map głosowania stanowych organów ustawodawczych i kongresowych, ponieważ partyjność jest kwestią ustawodawczą, a nie taką, którą sądy powinny brać pod uwagę. To bezpośrednio przeczy temu, co orzekł Roberts i konserwatywna większość w Sądzie Najwyższym USA — że to właśnie sądy stanowe, takie jak Sąd Najwyższy Wisconsin, oceniają, czy proces ponownego podziału okręgów wyborczych jest zbyt partyjny, niesprawiedliwy i/lub niesprawiedliwy. Rebecca Bradley i trzech innych konserwatystów w Sądzie Najwyższym Wisconsin fatalnie spaprało tę decyzję.

Sąd Najwyższy stanu Wisconsin rozważy propozycje zmiany podziału okręgów wyborczych w grudniu, a w połowie stycznia prawdopodobnie wysłucha ustnych argumentów przed wydaniem ostatecznego orzeczenia, jak będą wyglądać mapy głosowania stanowego w legislaturze i kongresie w wyborach w 2022 r. i później. Nie jest jasne, czy i w jakim zakresie sądy federalne mogą interweniować w tej sprawie. Nie powinniśmy jednak oczekiwać, że sąd federalny zaprzeczy błędnemu zamiarowi Sądu Najwyższego stanu Wisconsin, aby przedłużyć ekstremalne gerrymanderingi partyjne w Wisconsin o kolejną dekadę.

Co można zrobić, aby przeciwdziałać obrzydzeniu i konsternacji, które większość mieszkańców Wisconsin czuje teraz w związku z tym, co zrobiła zdegradowana republikańska większość w legislaturze Wisconsin, a teraz konserwatywni aktywiści w Sądzie Najwyższym Wisconsin, aby sprzeciwić się woli ludu i przedłużyć i utrwalić swoje sfałszowane mapy wyborcze na kolejne dziesięć lat? Odpowiedź jest jasna i prosta. Musimy podwoić nasze wysiłki i determinację, aby zmienić obecną korupcję stan obecny.

Oczywiste jest, że obecny proces redistrictingu w Wisconsin całkowicie wymaga reformy, o którą zabiegamy od lat. Antidotum na ten trujący gerrymandering od dawna znajduje się w naszym zachodnim sąsiedzie, Iowa, który przyjął sprawiedliwy, bezpartyjny proces ponownego podziału okręgów wyborczych już w 1980 roku. I zostało to wprowadzone przez republikańskiego gubernatora i kontrolowaną przez republikanów legislaturę!

Ustawodawstwo mające na celu ustanowienie podobnego procesu w Wisconsin, przy dwupartyjnym poparciu, zostało złożone podczas ostatnich siedmiu sesji ustawodawczych, ale od 2009 r. nie odbyło się w nim ani jedno wysłuchanie publiczne! Oto co możesz zrobić: skontaktuj się zarówno ze swoim senatorem stanowym, jak i przedstawicielem stanu i zażądaj, aby poparli dwupartyjne ustawodawstwo dotyczące reformy podziału okręgów wyborczych wprowadzono do legislatury stanu Wisconsin w czerwcu, wzorując się na bezpartyjnym procesie podziału okręgów wyborczych w sąsiednim stanie Iowa. Projekt ustawy Senatu nr 389 I Projekt ustawy 395 jest ustawodawstwem „Iowa Model”, którego głównymi sponsorami są senator stanowy Jeff Smith i przedstawicielka stanu Deb Andraca, którzy omawiali środki w Webinarium CC/WI 17 sierpnia.

Proste i bardzo łatwe jest użycie narzędzia Common Cause, które zostało opracowane, aby napisać zarówno do senatora stanowego, jak i przedstawiciela stanowego i zażądać publicznego przesłuchania, a następnie głosowania nad SB 389 i AB 395 w nadchodzących tygodniach, zanim sezon wyborczy 2022 nabierze rozpędu. Poświęć mniej niż minutę i zrób to teraz, nawet jeśli robiłeś to wcześniej. Powtarzanie żądania reformy jest skuteczne i konieczne. Poczujesz się lepiej, robiąc to!

Zamiast popadać w rozpacz, bądź zdecydowany podjąć działania i domagać się zmiany. To jedyny sposób, w jaki kiedykolwiek doszło do reformy i zmiany — w Wisconsin lub w kraju. Kiedy okoliczności wyglądały najbardziej ponuro, obywatele powstali i przekuli swoją frustrację w pozytywne działania i ostatecznie w zmianę. To, co amerykańska antropolog kulturowa Margaret Mead powiedziała prawie sto lat temu, nigdy nie było bardziej prawdziwe niż teraz, dzisiaj: „Nigdy nie wątp, że mała grupa myślących, zaangażowanych obywateli może zmienić świat; w istocie, to jedyna rzecz, która kiedykolwiek to zrobiła”.

Na Wisconsin! Naprzód.