Przez Jay Heck

Uwaga: Niniejszy artykuł redakcyjny został napisany i opublikowany w Wisconsin State Journal 23 lutego 2020 r.

Przewodniczący Zgromadzenia Stanowego Wisconsin Robin Vos i lider większości w Senacie Stanowym Scott Fitzgerald od dawna sprzeciwiają się wszelkim próbom wprowadzenia choćby odrobiny uczciwości i bezstronności do procesu redystrybucji okręgów wyborczych stanowych ustawodawczych i kongresowych w Wisconsin. W istocie, ich strach przed uczciwym systemem, który zapewniłby wyborcom w Wisconsin legalne, konkurencyjne wybory i prawdziwy wybór w czasie wyborów, jest tak wielki, że od 2013 r. zniweczyli wszelkie próby umożliwienia nawet publicznego przesłuchania w tej sprawie w legislaturze Wisconsin.

Brutalna, nie do końca tajna prawda jest taka, że zarówno Vos, jak i Fitzgerald od dawna opierają swoją całkowitą kontrolę nad procesem ponownego podziału okręgów wyborczych na możliwości egzekwowania swojego niezłomnego żądania wierności i absolutnego posłuszeństwa wobec swoich celów politycznych i programowych, a także tłumienia wszelkich sprzeciwów lub niezależnego myślenia wśród szeregowych ustawodawców w swoich odpowiednich frakcjach partyjnych.

To, że ci liderzy ustawodawczy boją się i brzydzą uczciwym, bezpartyjnym procesem redistrictingu, jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę ich postrzeganą potrzebę sprawowania autokratycznej kontroli nad swoimi izbami ustawodawczymi. Jednak ciągłe kłamanie przez każdego z nich o legalności reformy gerrymanderingu jest czymś więcej niż oburzającym i żałosnym w skrajnym stopniu.

Obaj liderzy ciągle powtarzają, że szeroko popierane ustawodawstwo reformy podziału okręgów wyborczych „modelu Iowa”, które zostało wprowadzone przy dwupartyjnym poparciu w każdej z ostatnich czterech sesji ustawodawczych, jest „niekonstytucyjne”. Jednak według Rady Legislacyjnej Wisconsin i praktycznie każdego eksperta konstytucyjnego – takiego jak profesor nauk politycznych Uniwersytetu Wisconsin-Madison David Canon, aby wymienić tylko jednego – środek ten jest w pełni zgodny z konstytucją Wisconsin. Jeśli Vos i Fitzgerald mogą udowodnić swoje twierdzenie, że modelowe ustawodawstwo Iowa jest niekonstytucyjne, powinni zacytować swoje źródła prawne. Nigdy tego nie zrobili.

Podobnie, ci od dawna nadmiernie stronniczy politycy i ich podwładni stwierdzili, że niedawny dekret gubernatora Tony'ego Evera o utworzeniu bezpartyjnej komisji do wyznaczania okręgów wyborczych do organów stanowych i kongresowych po spisie powszechnym z 2020 r. jest również niezgodny z konstytucją. Z całą pewnością nie jest. Ciągłe twierdzenie, że jest to nielegalne, nie czyni tego nielegalnym.

Konstytucja Wisconsin przyznaje Wisconsin Legislature uprawnienie do decydowania (zatwierdzania) o nowych mapach okręgów wyborczych stanowych i kongresowych co dziesięć lat, ale nie wspomina o tym, kto faktycznie musi rysować mapy. Rzeczywiście, zgodnie z obecnym procesem partyjnym, Vos i Fitzgerald delegują faktyczne rysowanie map do partyjnych ekspertów (prawników i asystentów ustawodawczych), których wybierają do wykonywania ich poleceń. Następnie obie izby Legislatury mają uchwalić mapy, które Vos i Fitzgerald opracowali dla własnego, maksymalnie politycznego interesu.

W rezultacie tylko 10 procent okręgów ustawodawczych stanu i żaden z ośmiu okręgów kongresowych Wisconsin nie oferuje wyborcom realnych wyborów w wyborach powszechnych. Wyniki wyborów są z góry ustalone i sfałszowane, a wynik tych wyborów jest przesądzony.

Zgodnie z modelem ustawodawstwa Iowa i propozycją bezpartyjnej komisji gubernatora, faktyczne rysowanie map wyborczych jest odbierane partyjnym liderom ustawodawczym i ich wyznaczonym sługusom, a zamiast tego nowe okręgi są rysowane zgodnie z bardzo surowymi bezpartyjnymi kryteriami. Kryteria te obejmują utrzymywanie miast, miasteczek i hrabstw razem w możliwie najszerszym zakresie. Obecnie 48 z 72 hrabstw Wisconsin jest podzielonych między okręgi ustawodawcze w ściśle partyjnych celach i aby Vos i Fitzgerald zachowali kontrolę nad legislaturą.

Kryteria bezpartyjne obejmują również niekorzystanie z poprzednich wyników wyborów do wyznaczania nowych okręgów. I nie bierze się nawet pod uwagę miejsca zamieszkania urzędujących ustawodawców podczas wyznaczania nowych okręgów. Wyborcy, a nie urzędujący ustawodawcy, mają pierwszeństwo w tej obiektywnej procedurze.

Zgodnie z modelowym ustawodawstwem stanu Iowa i propozycją gubernatora, legislatura musi głosować za lub przeciw, bez poprawek, na mapach wyborczych sporządzonych zgodnie z obiektywnie bezstronnymi i uczciwymi kryteriami. I w przeciwieństwie do hiper-partyjnych map wyborczych opracowanych przez Vosa i Fitzgeralda, istniałaby przejrzystość i możliwość inspekcji i komentowania map sporządzonych zgodnie z bezstronnymi kryteriami. Nie byłoby żadnych „przysiąg tajemnicy”, takich jak te, które republikańscy liderzy ustawodawczy zmusili republikańskich ustawodawców do podpisania w 2011 r., aby nie ujawniać opinii publicznej zawartości ich nowych, sfałszowanych okręgów.

Co istotne, w przeciwieństwie do $4 milionów dolarów z pieniędzy podatników, które Vos i Fitzgerald wydali od 2011 r. na opracowanie i ochronę ich zupełnie niekonkurencyjnych, tajnych map głosowania, bezpartyjny proces byłby nieistotny dla podatników. Zamiast tego wyborcy mieliby rzeczywiste, autentyczne wybory w czasie wyborów, w których wyniki nie byłyby z góry ustalone.

Robin Vos i Scott Fitzgerald trzymali wyborców Wisconsin w niewoli własnych wąskich, egoistycznych, partyjnych interesów politycznych przez o wiele za długi czas. I nieustannie przeinaczali prawdę o legalności i konstytucyjności silnie wspieranego i bezstronnego antidotum na partyjnego gerrymanderingu w Wisconsin.

To rok, w którym obywatele Wisconsin powinni w końcu powstać i domagać się przywódców ustawodawczych i stanowego ustawodawstwa, które jest responsywne i godne ich zaufania i wsparcia. 7 kwietnia wyborcy w dziewięciu hrabstwach Wisconsin (Marquette, Milwaukee, Monroe, Pierce, Portage, Rock, St. Croix, Trempaleau i Wood) będą mieli okazję zagłosować na uczciwe mapy głosowania z pytaniem referendalnym na swoich kartach do głosowania. Podobnie jak wyborcy w 14 gminach w hrabstwach Oneida i Vilas. Przekaż Vosowi i Fitzgeraldowi wiadomość, że wyborcy powinni wybierać swoich wybranych przedstawicieli, a nie politycy wybierają wyborców, których będą reprezentować.